انتقاد کمال تبریزی از سختگیری ها در سینما: بعضی کاسه داغ تر از آش شده اند - دَبی بلاگ

کمال تبریزی در مصاحبه ای که با ایسنا داشته است نکاتی را به صراحت گفته است که جالب توجه است، در بخشی از مصاحبه او اشاره نموده است:

شما در مقاطع مختلف سیاسی و اجتماعی حضوری پررنگ داشتید. آیا این را قبول دارید که سینمای ایران الان از نبود یک نگاه پدرانه رنج می برد؟

بله، کاملا درست است. البته شاید لفظ نگاه پدرانه را بخاطر افرادی که مسئولیت های فعلی را قبول نموده اند نتوانیم بکار ببریم، ولی به نظرم حتی یک نگاه دلسوزانه و توأم با همفکری هم وجود ندارد. احتیاج همیشگی ما این است که سینماگران بتوانند کنار مسئولان بنشینند و با هم به نتایجی برای پیشبرد امور برسند. یک زمان در سینما شورای عالی وجود داشت ولی الان خبری ندارم که به کجا رسیده.

این شورا می توانست جایی باشد که همه به راحتی حرف بزنند ولی چون ممکن است دو طرف نسبت به یکدیگر نوعی عدم مقبولیت داشته باشند، جلسه ای هم نمی تواند شکل بگیرد.

یک واقعیت تاسف بار دیگر هم وجود دارد و آن هم اینکه فکر می کنم در حال حاضر به هر علتی، تصمیم گیرنده نهایی در سینما آقای خزاعی (رییس سازمان سینمایی) نیست، در صورتی که باید باشد. در دوره ای اختلاف هایی در سینما وجود داشت، مثلاً می گفتند اصلاح طلب ها بر سر کار هستند و به اصولگرایان اجازه کار نمی دهند اما الان که دیگر همه یک دست هستند و غریبه و غیرخودی وجود ندارد! تمام مجموعه دولت که خودی است، پس چرا باز هم آقای خزاعی نمی تواند با مشورت بدنه سینما یک تصمیم تعیین را بگیرد و به مرحله اجرا بگذارد؟

قاعده این است که رییس سازمان سینمایی هرچه بگوید همان باشد و کسی در آن دخالت نکند. یا باید به آن فرد اعتماد کامل داشته باشید یا اگر نه، او را عوض کنید و کسی را که به او اعتماد دارید جایگزینش کنید.

این روزها طرح و ایده های زیادی درباره فیلم هایی که ساخته می شوند و موضوع هایی که باید در سینما با توجه به شرایط جامعه مطرح شوند، وجود دارد ولی کاملا تعیین است که قدرت تحمل و پذیرش آن وجود ندارد. مادامی که این اتفاق نیفتد و کسی که مسئول سینماست، خودش تصمیم گیرنده نباشد ما نمی توانیم به نتیجه برسیم.

شما اعتقاد دارید که عده ای در هر حوزه ای کاسه داغ تر از آش شده اند؟

بله متاسفانه خیلی زیاد می بینیم. انگار یک میدان برای کسانی فراهم شده که بتوانند سختگیری و تندی های خود را بیشتر و حتی آن را تحمیل نمایند. فکر می نمایند به نتایجی می رسند ولی جامعه نشان داده که هرچه فشار را بیشتر کنید نتیجه برعکس می گیرید؛ بنابراین تا وقتی چنین شرایطی وجود دارد نمی توان کاری جدی در سینما انجام داد.

شاید نهایتا کارهایی مثل همین جشنواره اقوام را که در تدارک برگزاری آن هستیم بتوانیم پیش ببریم تا یاریی باشد برای جوان هایی که دوست دارند قدمی بردارند. هرچند از همین ابتدای کار عده ای سنگ اندازی می نمایند و می گویند ما تفرقه ایجاد می کنیم به همین علت باید یاری کنیم اتفاق خوبی در این جشنواره رخ دهد و فیلم هایی که به زبان اقوام با فرهنگ قومیت های مختلف ساخته شده اند جایی را به صورت تخصصی داشته باشند تا از این طریق فعالان و علاقمندان این حوزه هم متمرکز کار نمایند.

ایران از معدود کشورهایی است که این چنین تنوع قومیتی دارد و مردم با زبان های مختلف در کنار یکدیگر همزیستی می نمایند.