10 انگل غیرمعمول و بسیار ترسناک - دَبی بلاگ

با این وجود بعضی از انواع انگل ها بسیار عجیب تر و ترسناک تر از آن چیزی هستند که بسیاری از ما فکر می کنیم. هر انگلی که ما را دچار خود می سازد به شکلی و به نحوی متفاوت و غیرطبیعی است. بعضی از آن ها از بعضی جهات منحصربه فرد و بعضی دیگر ویژگی هایی بسیار ترسناک دارند.

10- برج هایی از کرم های زنده

برخلاف بسیاری از دیگر انگل ها، کرم پریستیونکوس پاسیفیکوس در واقع یک انگل نیست. علیرغم داشتن تمامی ویژگی های یک انگل، این کرم درون بدن سوسک سرگین غلتان زندگی کرده، در مقابل سیستم ایمنی بدن سوسک از خود مراقبت کرده و برای غذا و مکان زاد و ولد به بدن میزبان خود وابسته است.

با این وجود نمی توان این کرم را انگل نامید، زیرا تا قبل از مرگ میزبان خود آغاز به خوردن بدن او نمی نماید. این کرم مانند یک لاشخور در درون بدن میزبان منتظر می ماند تا اینکه سوسک مرده و بدن او آغاز به تجزیه می نماید. انفجار باکتریایی در جنازه سوسک به منبع تغذیه کرم تبدیل خواهد شد و در درون این جنازه در حال فساد نیز تولید مثل کرده و هزاران کرم کوچک را به وجود خواهد آورد.

از همه ترسناکتر روش ورود این کرم ها به بدن میزبان است. در حالت لاروی، صد ها کرم با استفاده از ترشحات چسبناک خود به یکدیگر چسبیده و به یک برج کرمی زنده تبدیل شده و انتظار رد شدن سوسک را می کشند. در واقع آن ها کرمی را تشکیل می دهند که از هزاران کرم کوچکتر تشکیل شده است.

9- عروس دریایی که به یک بیماری تبدیل شده است

میکسوزوآ ها و پروتوزوآ ها موجودات تک سلولی هستند که در بافت های بدن ماهی ها زندگی می نمایند. انواع مختلف میکسوزوآ ها به اندام های متفاوتی حمله می نمایند، از جمله قلب، ریه ها، مغز یا بافت های ستون فقرات و در 90 درصد موارد مرگ میزبان خود را در پی دارند.

در کمال ناباوری، رشته سازی ژنتیکی نشان داده که این بیماری نه تنها در قلمروی جانوران دیده می شود بلکه مرجان ها، عروس دریایی و شقایق دریایی را نیز درگیر می سازد. سلول های این موجود انگلی دارای ساختاری دقیقاً مشابه نیش های میکروسکوپی یافت شده در شاخک های عروس دریایی است که در این مورد برای تزریق مرحله مسری و آمیبی پارازیت و نه سم به دیگر جانوران استفاده می شود.

8- انتروکسنوس، کرمی که کرم نیست

انتروکسنوس انگلی است که در لوله گوارشی خیار دریایی یافت می شود. این شبه کرم بی رنگ و مارپیچ کاملاً از اندام های تولیدمثلی در یک زنجیره تکراری تشکیل شده که هزاران تخم را از مقعد میزبان خود بیرون ریخته و از طریق پوست خارجی خود مواد مغذی هضم نشده توسط خیار را جذب می نماید. تا جایی که به کرم های انگلی مربوط می شود این انگل نیز بسیار معمولی و عادی به نظر می رسد و شباهت زیادی با کرم پهن از هر لحاظی دارد. تفاوت حیرت انگیز آن، اما این است که این انگل هیچ ارتباطی با چیزی که به آن کرم گفته می شود ندارد.

تنها در مرحله لاروی است که لارو شنا نماینده و پلانکتونی انتروکسنوس شباهت زیادی به حلزون دریایی دارد. در واقع این جانور یک حلزون است و وقتی که انتهای خیار دریایی را می یابد، به درون آن خزیده و دگردیسی آن آغاز می شود. در این مرحله، انتروکسنوس پوسته، پاها، صورت، ارگان های غیرتولیدمثلی و تمامی نشانه های یک حلزون معمولی یا آناتومی حلزونی را از دست می دهد. این موجود شبیه انسانی است که تنها از اندام تناسلی زنانه تشکیل شده، می تواند در درون معده جانور دیگری زندگی کرده و با خود جفت گیری نماید.

7- کرم درخشان مرگ

کرم هتروهابتیدیس باکتریوفورا یک نیمه پارازیت است که به طور مستقیم از کرم ابریشمی که در درون بدن آن نفود می نماید تغذیه نکرده بلکه از معده آن ها برای کاشت باکتری های همزیگری استفاده می نماید که در ادامه مواد غذایی مورد نیاز او را تولید می نمایند. این موجودات ترسناک، تا زمانی که میزبان زنده است تغذیه کرده و تولید مثل می نمایند و رفته رفته آن قدر بزرگ می شوند که میزبان قبل از اینکه بتواند به حشره بالغی تبدیل شود از درون عفونت کرده و می میرد.

چیزی که این انگل را متمایز می سازد تاثیر مشهودی است که بر میزبان خود دارد: با افزایش تولید باکتری در معده میزبان، کرم ابریشم یا کرم پروانه میزبان از کرمی بی رنگ به قرمز صورتی تغییر رنگ داده و نور تولید می نمایند. البته این نور آن قدر نیست که انسان بتواند آن را ببیند، اما میزبان را برای پرندگان و دیگر جانوران معین می نماید که متوجه می شوند این کرم قرمز درخشنده مزه بسیار بدی دارد و از آن دوری می نمایند. بدین ترتیب کرم های گرفتار شده تنها برای این انگل باقی می مانند و بدین ترتیب این کرم ترسناک به تنها انگلی تبدیل می شود که برای دور نگهداشتن شکارچیان از میزبانش رنگ بدن او را تغییر می دهد.

6- شپش رحمی

رحم و شپش دو اسمی هستند که بدون شک دوست ندارید آن ها را در کنار هم بشنوید، اما خوشبختانه، شپش رحمی موسوم به تربیوس شینووی تنها کوسه های فرشته را درگیر می سازد. شوربختانه برای این کوسه ها، لارو شبه مگس این انگل سخت پوست کانال تناسلی میزبان ماده خود را یافته، از طریق کانال رحمی خود را به لایه داخلی رحم کوسه چسبانده و برای همیشه آنجا می ماند.

این شپش سر خود را در بافت های رحم فرو برده، دست و پاهایش را از دست می دهد و رفته رفته به یک ریشه شبیه کرم نرم و بی حرکت تبدیل می شود. اگر میزبان باردار باشد، انگل به پوست نوزاد متولد نشده نیز می چسبد، اما بعد از تولد نوزاد مدت زیادی زنده نمی ماند. این انگل ترسناک تنها یکی از انواع کرم های لنگری است که دسته ای بزرگ از سخت پوستان انگلی بوده و همگی در حالت بلوغ به یک شکل بدون دست و پای شبیه کرم که درون بافت های بدن میزبان قرار گرفته تبدیل می شوند.

اغلب کرم های لنگری به پوست بیرونی میزبان حمله می نمایند که زیاد هم ترسناک نیست، اما بعضی از آن ها به طور ویژه دستگاه تنفسی، سوراخ بینی، دهان، مقعد یا حتی کره چشم ماهی های میزبان خود می چسبند. بعضی از آن ها می توانند حتی در بیرون از بدن زندگی کرده، اما یک رشته مکنده خون را به درون قلب یا دیگر اندام های حیاتی میزبان می فرستند.

5- کرم های پهن جهش دهنده قورباغه ها

قابل درک است که شیوع دوزیستان دارای چندین دست و پا و بدشکل شده را به چیزی شبیه انفجار یک نیروگاه هسته ای نسبت داد و در خبر ها نیز روزگاری علت بوجود آمدن قورباغه های شبیه هیولا را دخالت های اکولوژیکی انسان عنوان می کردند. با این وجود مقصر این جهش ها یک عامل بسیار طبیعی، اما عجیب تر، ترسناک تر و شیطانی تر از ولنگاری انسان ها در دور ریختن زباله ها است. کرم های پهن انگلی دسته ریبیرویا، در مرحله بچگی دوزیستان را مبتلا کرده و خود را در درون بافت های بدن آنان جای می دهند که در ادامه به پا های یک قورباغه بالغ تبدیل می شوند.

حضور لارو این انگل در بدن بچه قورباغه ها باعث رشد یک عضو اضافی به شکلی ترسناک می شود که پا هایی آویزان و بدشکل بیرون زده از بدن قورباغه هستند. بدین ترتیب قدرت جهیدن و شنای قورباغه ناقص شده و آن ها را به طعمه هایی آسان برای پرندگان شکارچی تبدیل می سازد. در معده مرغ ماهیخوار یا حواصیل، این انگل سیکل زندگی خود را تکمیل کرده و مدفوع پرنده آن را به آب های دیگر منتقل می نماید.

4- زنبور های زنبورخوار

بدون شک بسیاری از شما نیز با زنبور های پارازیتی آشنا شده اید که مراحل لاروی خود را در درون بدن دیگر حشرات گذرانده و در ادامه با جویدن بدن میزبان مانند یک بیگانه، به بیرون از بدن او راه پیدا می نمایند. اعضای گونه تریگونالیدی، یک تغییر ترسناک به این سبک زندگی اضافه می نمایند. آن ها علاوه بر تزریق تعدادی تخم به صورت مستقیم به درون بدن حشره میزبان خود، صد ها تخم را نیز در لبه برگ ها می گذارند با این امید که کرم های پروانه آن ها را ببلعند.

وقتی این تخم ها در درون بدن میزبان قرار دریافتد، لارو آن ها آغاز به شکار لارو دیگر حشرات انگلی کرده و با آرواره های ترسناک خود بدن آن ها را پاره می نمایند. از آنجایی که لارو های زنبور از بدن خود کرم پروانه تغذیه نمی نمایند، بسیاری از آن ها به دلیل نبود منبع غذایی از گرسنگی می میرند، زیرا شکل همه کرم های پروانه حاوی لارو دیگر انگل ها نیست.

به همین دلیل است که زنبور مادر تعداد زیادی تخم می گذارد، اما برای پیدا کردن کرم پروانه وقت گذاشته، سپس از طریق پوست میزبان آن ها را به درون بدنش تزریق می نماید و بقیه ماجرا را به شانس واگذار می نماید. ترسناکتر این که وقتی این لارو ها بدن میزبان خود را از لارو دیگر انگل ها خالی کردند، با پاره کردن بافت بدن او، از بدنش خارج می شوند که مرگ میزبان را در پی دارد.

3- صدف عقیم نماینده کوسه

برای انگل های بی مهره ای مانند حشرات و حلزون ها بسیار معمول است که میزبان خود را عقیم نمایند، اما آنلاسما اسکوالیکولا یکی از معدود گونه انگل های بی مهره ای است که یکی از مهره داران را عقیم می سازد. این انگل نیز یکی دیگر از انواع سخت پوستان بوده و قربانی او نیز یک کوسه ریز جثه است.

انگل مذکور از بسیاری جهات شبیه صدف های سخت است که بیشتر بدنش را در پشت سگ ماهی فرو برده و ریشه هایی را از ستون فقرات این جانور عبور داده تا از مواد مغذی درون بافت های درونی بدن او تغذیه نماید. اگر چه این انگل به اندام های تناسلی کوسه نزدیک نمی شود، اما به نحوی مانع از توسعه این اندام ها شده و آن ها را بلااستفاده می سازد که هنوز دلیل آن معین نشده است.

جفتگیری و تولید نوزاد بخش قابل توجهی از مواد مغذی بدن کوسه ها را مصرف می نماید، بدین ترتیب عقیم شدن این میزبان توسط انگل به معنای غذای کافی برای او و نوزادانش است.

2- صدف گازگیر صورت

تعدادی از صدف های دوکفه ای در واقع زندگی خود را از یک مرحله انگلی آغاز می نمایند و ماهی های زیادی که به عنوان میزبان خود انتخاب می نمایند آن ها را به خانه های جدیدشان می رسانند. صدف ها استراتژی های بسیار عجیب و غریبی را برای رساندن این لارو ها به ماهی میزبان مناسب اتخاذ می نمایند، از جمله لانه های چسبناک ترسناکی و دام های پیچیده و وسوسه انگیز پر از نوزاد.

با این وجود مستقیم ترین و بیرحمانه ترین روش متعلق به صدف دوکفه ای اپیوبلاسما تریکوترا است. میزبان مورد نظر این صدف یک ماهی کوچک به نام logperch است که معمولاً ته رودخانه را برای بدست آوردن غذا جستجو می نماید. صدف های ماده با دندان های کوچک و ترسناک خود هر چیزی که به آن برخورد نماید را گاز خواهد گرفت به این امید که صورت ماهی میزبان باشد. در صورتی که جانور مذکور این نوع از ماهی خاص نباشد حتی ممکن است جمجه اش در اثر گاز صدف خرد شود. همزمان با گاز دریافت، تعداد زیادی بچه خارج و وارد بدن ماهی می شوند.

1- مایت پا مورچه ای

شته مشهور گازگیر زبان که با عنوان سیموتوآ اکسیگوا شناخته می شود نیز انگلی است که معمولاً جایگزین بخشی از اندام های میزبان خود می شود. یکی از انواع این مایت به انتهای پای مورچه های سرباز چسبیده و خیلی آرام آغاز به مکیدن خون کرده و از پا های خود نیز برای چسبیدن به هر سطحی که روی آن فشار داده شود استفاده می نماید.

در واقع مورچه از این مایت به عنوان یک پای کارآمد و مفید بهره برده، زیرا یک پا با 8 پای کوچکتر دیگر روی آن در اختیار دارد. این مایت برای مورچه های سرباز بسیار مفید است، زیرا آن ها با اتصال پاهایشان به یکدیگر پل ها و ساختار های لانه ای موقتی می سازند. مایت تنها دنبال غذا خوردن است و هیچ مزاحمتی برای مورچه ایجاد نمی نماید.

منبع: listverse

pariha.com: پریها: اخبار، سرگرمی، ورزش، فال، پزشکی، سینما، هنر، گردشگری